خودمداری:
۱-در سن ۴سالگی کودکان خود مدار می شوند.
یعنی بچه ها نقطه نظرات دیگران را نمی فهمند لجباز می شوند به قول عرفی، حرف حرف خودشان است در صورتی که این ویژگی٬ ویژگی خوبی است .(نه لجبازی به معنای ناهنجاری)
البته گاهی این منجر به لجبازی ناهنجاری می شود. خود مداری شمشیر دولبه است.
لبه های خود مداری: لبه ی مثبت منجر به اعتماد به نفس ٬عزت نفس ٬ خود یاری به علاوه دیگر یاری می شود .
خود مداری یعنی اینکه وقتی کودک در محیطی قرار میگیرد وتوجه اش به کاری یا چیزی جلب می شود علاقه مند می شود که آن کار را انجام دهد٬ یا آن چیز را به دست آورد.
عامل خود مداری بچه ها بیکاری بچه هاست. مدیریت خود مداری باکنترل محیط اتفاق میافتد.
اگر بخواهیم خود مداری در مرحله ی منفی نرود باید محیط را کنترل کنیم .مثلا وقتی گوشت را تمیز کنیم که کودکمان خواب است یا وقتی رادیو را تعمیر میکنیم که بیرون است.
گفتیم که لبه ی مثبت خود مداری منجر به اعتماد به نفس در کودکان می شود.
حال این اعتماد به نفس چگونه کاهش پیدا می کند؟؟
هر بار شکست کودکان مساوی است با یک درجه کاهش اعتماد به نفس. تربیت کودک یک حرکت مستمر ودقیق است یک لحظه هم نمیشه غفلت کرد به عنوان مثال؛ گاهی دیدن یک عکس مبتذل ذهن کودک را یک عمر درگیر خود می کند درسته یک لحظه این تصویر را دیده ولی اثر تخریبی گسترده ای به جا می گذارد لذا در تربیت کودکان لحظه ای نباید غفلت کردواین حرکت مستمر ودقیق باید در تربیت کودک مد نظر باشد.
شکوفایی استعداد کودکان در محیط تحت مدیریت اتفاق می افتد .تمام حرکات باید تحت کنترل والدین باشد. والدین بستری را فراهم می کنند که کودک به موفقیت دست پیدا کند.اگر این بستر را فراهم کردیم نتیجه اش این می شود که کودکمان خودش می آید داوطلبانه کمک می کند٬ وقتی اعتماد به نفس وعزت نفس را ازش گرفتیم ٬ در حقیقت خود یاری ودیگر یاری را ازش گرفتیم ودرنتیجه بزرگتر که شد دیگر کمک نمی کند. وحالت لجبازی ناهنجاری هم درش بوجود آمد.
